Z Puszczy gdzie robak jest ważniejszy od człowieka, nie asfaltuje się dróg a drewno gnije na ziemi...

..a właściwie z krainy wilka.. Ale o tym za chwilę.
Dzisiaj byłem pierwszą osobą, która po mroźnej (-25C) nocy poszła do rezerwatu. Po drodze wypłoszyłem stadko saren

Zmrożony śnieg i ostre słońce tworzyły wyjątkowy klimat w lesie.

Robiąc zdjęcia powalonym olbrzymom, kątem oka widziałem, że coś biegało w oddali

Kiedy się odwróciłem, zobaczyłem, że za drzewa odchodzi duży, samotny żubr. Nie dał się sfotografować.

Korzystając ze skutej lodem Doliny Narewki poszedłem tamtędy wzdłuż olsu..

Kiedy skręciłem w głąb lasu zadzwonil Adam Wajrak pytając, czy ślady nart jakie widzi nad Narewką to moje? Po chwili byliśmy już razem w jednym z piękniejszych mateczników w rezerwacie i wtedy, w oddali zobaczyliśmy dwa biegające między drzewami wilki. Z góry odzywał się kruk. Polowanie? Adam zawył i jeden z wilków pobiegł w naszą stronę. Niestety, wypłoszyliśmy go, być może niepotrzebnie odzywając się do siebie. Obiegł nas jeszcze z drugiej strony, żeby się przyjrzeć i oddalił się szybko. 

Wracaliśmy o zmierzchu Doliną Narewki. Ja skręciłem do domu (mieszkam nad rzeką przy końcu Białowieży), a Adam poszedł dalej, po zamarzniętym rozlewisku, do Teremisek. Po chwili zadzwonił: "Wyjdź przed dom, posłuchaj jak wyją". Faktycznie, w ciemności zza rzeki dobiegało wycie kilku wilków. Niestety, u mnie zagłuszane rzężeniem silnika oczyszczalni ścieków wybudowanej pod ścianą dziedzictwa ludzkości, żeby nie było za cicho. Lokalna rzeczywistość. Mogłem tylko zazdrościć Adamowi jego wędrówki wzdłuż Narewki, przy akompaniamencie wilczej muzyki, bez odgłosów cywilizacji. Ale to się może zmienić, bo rozwój musi byc, a tyle potencjalnych działek czeka na zabudowanie. JK

I jeszcze korekta - tutaj portret już sarny, po wschodniej stronie drogi do bramy

a tutaj jedyne zdjęcie wilka, jakie udało się zrobić Adamowi: