Oczywiście, można mówić o wilku, że waży około 40 kilogramów, że ma ponad metr długości, a wędruje po obszarze ponad 100 km, a nawet, że jego uzębienie liczy 42 zęby. Można mówić, że żywi się głównie jeleniami. Ale taka wiedza nie mówi nam nic o prawdziwym wilku w nas samych. O tym, co jest istotą konfliktu między człowiekiem i wilkiem, o polaryzacji naszego do niego stosunku (od miłości do nienawiści) i wreszcie o przyczynie naszego lęku przed wszystkim, co dzikie i wolne.
Tak, jak ginie dzika przyroda, tak samo giną obszary wolności. Czasami chodzi po prostu o naszą wewnętrzną wolność. Co najsmutniejsze – miłość do wilka także może przyczynić się do jego zagłady. Tak daleko odeszliśmy od harmonii dzikiego życia, że obecnie każdy kontakt człowieka z dzikim zwierzęciem kończy się źle dla tego zwierzęcia. Mój kolega sprzed lat, który przyjechał do Polski z Ameryki, by bronić wilków w Bieszczadach (niedawno jeszcze zabijano tam rocznie blisko 100 osobników) na pytanie, czy spotkał wilka, odpowiedział w audycji radiowej: – Nie, i nie chcę spotkać wilka. Nie po to przyjechałem tutaj, żeby cieszyć się oglądaniem wilka, ale żeby osłonić wilki przed kulami myśliwych. Nie muszę ich widzieć, chcę żeby były wolne.
W artykule sprzed paru lat przeczytałem taką informację: w Polsce wilki zabijają średnio 18.000 jeleni,
saren i dzików rocznie. Nigdy nie zabiły człowieka. W tym samym czasie myśliwi zabijają ok. 350 000 tych samych zwierząt i... kilkoro ludzi.
Fragment artykułu Janusza Korbela pt. "Wilki i człowiek", zamieszczony w Magazynie Ekologicznym KROPLA, nr 2, 2006 r.
Fotografie wilków- Lucyna Żłobin
Czy ten gość z Ameryki to kolega obecnego autora bloga, czy śp. J. Korbela? Interesuje mnie kim on jest. Info może być na priv.
OdpowiedzUsuńMyśliwi to mordercy. To nawet lepiej jak się czasem przypadkiem wystrzelają pomiędzy sobą
OdpowiedzUsuń