Najbardziej fotogeniczne dęby

Od kiedy pamiętam swoje odwiedziny Puszczy zawsze odwiedzałem grupę dębów rosnących przy trasie turystycznej zwanej „Dziką ścieżką”. Dzisiaj postanowiłem znowu podejść do nich na nartach i zobaczyć co się zmieniło. A po drodze zrobiłem kilka zdjęć, starając się uchwycić klimat tego lasu.

 

 

 Uświadomiłem sobie, że zdjęcia tej grupy dębów są jednymi z najczęściej oglądanych zdjęć z Puszczy! To miejsce musi mieć swoisty urok, skoro od kilkunastu lat, gdy jakiś wydawca prosi mnie o zdjęcia z Puszczy i wysyłam ich kilka lub kilkanaście – wybierane są głównie zdjęcia z tego samego miejsca, wykonane z obszaru o powierzchni kilkudziesięciu metrów!

Najpierw była chyba okładka książeczki wydanej przez WWF. Wkrótce to samo zdjęcie pojawiło się na okładce płyty z filmem „Nie wolno wycinać starych drzew”

Kolejna wersja tego samego miejsca pojawiła się na okładce książki „Drugie życie drzewa” choć tutaj zdjęcie jest zrobione „od” największych dębów.

 Ja sam użyłem fotografii dębów w swojej książce „Człowiek i las”

 Miłą niespodzianką była wiadomość otrzymana od Alana Weismana, autora światowego bestselleru „Świat bez nas”, który kiedyś napisał z USA z prośbą o udostępnienie zdjęcia dębów, bo uznał je za najlepsze do rozdziału o Puszczy, bo taki klimat puszczy zapamiętał.

Kiedy Gazeta Wyborcza drukowała artykuł Adama Wajraka o planach powiększenia BPN, z wielu zdjęć wybrano na ilustrację kolejne wykonane w tym samym miejscu...

Ubiegłej wiosny brałem udział w realizacji filmu dokumentalnego „W ostatniej puszczy Europy”, o śladach bartnictwa w Puszczy. Chociaż zdjęcia realizowano w różnych miejscach ochrony ścisłej, za pierwotną puszczę zagrały właśnie nasze dęby.

A tak wygląda to magiczne miejsce dzisiaj...

Jest naprawdę magiczne: w pobliżu są ślady po dawnej aktywności człowieka: dwa kopce i wykopany dół – być może wypalano tam drewno na potaż; rośnie oryginalny dąb z licznymi naroślami po gałęziach i ze śladami po zarośniętym nacięciu – być może barci?  

Obok grupy wielkich sosen jest jedna z ogromną czarcią miotłą. 

W dolnej części zwalonego dawno dębu mamy wypaloną dziuplę (widoczna na zdjęciu w GW), służącą kiedyś ludziom, a nieopodal rośnie bodaj najbardziej malowniczy dąb w całej Puszczy, skręcony, wygięty, porośnięty mchami, naszpikowany szyszkami przez dzięcioły, o korze tworzącej surrealistyczną rzeźbę, z wielką paprocią objętą jego pniem. 

Nic dziwnego, że i to miejsce zostało wybrane na zdjęcia do francuskiego filmu Sentinelle de la Nature.