Katarzyna Winiarska od lat zbiera materiały dotyczące historii Żydów białowieskich. Przeszukuje archiwa i zasoby internetowe, przeprowadza wywiady z najstarszymi świadkami w Białowieży i znajduje potomków białowieskich rodzin żydowskich. Stworzyła pierwszy pełny opis społeczności żydowskiej w Białowieży, który został opublikowany w postaci Wirtualnego Muzeum Historii Żydów Białowieskich www.jewish-bialowieza.pl . Wczoraj, na jego stronie, napisała:
w niedzielę 9 sierpnia
2020 roku, w 79. rocznicę egzekucji 77 mężczyzn i chłopców żydowskich z
Białowieży w dawnej żwirowni koło powstałego rok temu pomnika nie byłam sama –
razem ze mną zebrała się grupa mieszkanek i mieszkańców, żeby uczcić pamięć
wszystkich Żydów z Białowieży, którzy zostali zamordowani podczas Zagłady.
Wspominaliśmy tych, którzy zostali rozstrzelani w żwirowni 10 sierpnia 1941
roku przez niemiecki Batalion Policji 322 i tych, którzy oddzieleni od mężczyzn
poprzedniego dnia zostali deportowani do getta w Kobryniu i zginęli w masowych
egzekucjach wokół Kobrynia i na Bronnej Górze; tych, którzy trafili potem do getta
w Prużanie a stamtąd do niemieckiego Obozu Zagłady w Auschwitz, tych którzy
zginęli rozstrzelani jeszcze w końcu czerwca i lipcu 41 r., ale także
wszystkich tych, nielicznych, którzy ocaleli.
Wspomnieliśmy też Żydów z
Białowieży, którzy choć nie doświadczyli Zagłady, bo umarli przed wojną, nie ma
o nich kto pamiętać, bo ich bliscy zginęli. Za nich wszystkich modlitwę El Male
Rachamim odmówił rabin Yehoshua Ellis, który uczestniczył z Warszawy w całej
uroczystości online.
Naszymi myślami byliśmy też blisko ze wszystkimi
potomkami białowieskich Żydów, zarówno tymi, którzy w zeszłym roku byli obecni
na odsłonięciu pomnika, jak i tymi, którzy nigdy w Białowieży nie byli. Po
zapaleniu świec i położeniu kamieni Katarzyna Breczko, wokalistka i
nauczycielka muzyki w Białymstoku, związana z Białowieżą, wykonała hebrajską
pieśń Kol Ha'Olam Kulo.
Fot. Piotr Karczmarczyk
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentarze są moderowane, pojawią się za jakiś czas – po akceptacji.