Okolice Topiła

Tak wygląda Puszcza Białowieska, lasy zarządzane przez Nadleśnictwo Hajnówka, a dokładnie okolice Topiła. Tereny te są położone w mniej uczęszczanych turystycznie fragmentach Puszczy.

Przy drogach i szlakach nietrudno spotkać wycięte płaty lasu z potężnymi pniakami po świerkach oraz sztucznymi nasadzeniami. Właśnie w taki sposób realizowane jest tzw. zwiększanie różnorodności biologicznej Puszczy, postulowane przez obecnego ministra środowiska.
Najnowsza konferencja prasowa ministra Szyszki

Wartością, która wyróżnia Puszczę Białowieską spośród innych lasów, są naturalnie zachodzące w niej procesy, a formy fauny i flory na tym terenie są ich efektem. Puszcza Białowieska nie potrzebuje sztucznego zwiększania różnorodności biologicznej, a jedynie warunków, dzięki którym przyroda może sama się kształtować.
Od 1 kwietnia 2017 r. Nadleśnictwo Białowieża wprowadziło zakaz wstępu do lasu w związku z wystąpieniem zagrożenia bezpieczeństwa publicznego ze strony martwych drzew. Społeczeństwo straciło możliwość wglądu w to, co dzieje się w Puszczy, a pilarki przystąpią do dzieła. Akurat, kiedy większość ptaków przystępuje do lęgów.
Lasy państwowe, czyli społeczne, nas wszystkich? Nie, lasy, w których nie tylko decydują, ale nawet mogą przebywać tylko ludzie z wąskiego drzewno-myśliwskiego grona.
Prof. Simona Kossak w „Sadze Puszczy Białowieskiej” pisała: „Polityka, wpływy, interesy, pieniądze, pieniądze, pieniądze. Puszcza umiera! […] Gdziekolwiek bowiem spojrzeć, powiększały się otwarte przestrzenie upraw mających w dalekiej przyszłości wyrosnąć w zwyczajny las gospodarczy […] Na oczach naszego pokolenia rozgrywa się ostatni akt jej [Puszczy Białowieskiej] dziejów.” Słowa te, napisane na przełomie XX i XXI wieku, po kilkunastu latach względnego spokoju, powróciły i brzmią groźnie proroczo.