Panta rhei – albo kości w Puszczy

 Jeszcze kilka lat temu rzeczka Orłówka, przecinająca Rezerwat jesienią bywała całkowicie wyschnięta. Od pewnego czasu bobry spowodowały, że las w tej okolicy mocno się zmienił. Kilka tam - i okolica jest zalana wodą.

Od kilku dni nocą z nieba dolatuje klangor żurawi, a w dzień można je obserwować jak wykorzystują kominy termiczne, żeby nabrać wysokości. 

W rezerwacie Puszcza o zmierzchu rozbrzmiewa rykiem byków, a łanie krążą nieustannie w pobliżu. 

Cykl nieustannych zmian, narodzin i śmierci. Czasami ze śladów w postaci bielejących kości można z nich wyczytać zdarzenia sprzed lat, innym razem pozostają zagadką. Wczoraj podczas wizji terenowej Adama z Pracowni z leśnikami i pracownikami RDOŚ natknięto się na niezidentyfikowane kości. Pojawiło się nawet podejrzenie, że mogą to być kości zaginionego przed laty leśnika, chociaż czaszka rozwiała raczej wątpliwości. 

W innym miejscu Puszczy natrafiłem kiedyś na kości kilku starych dzików, które grzejąc się – pewnie przytulone do siebie – odeszły którejś zimy do „krainy wiecznych łowów” – może nadal pozostając zwierzyną łowną... W rezerwacie przynajmniej odeszły śmiercią naturalną. 

W obszarze ochrony ścisłej, gdzie się nie poluje, zdarzało mi się znaleźć kości jelenia z czerepem i porożem...

koło narodzin i śmierci...