Nowe (odległe) plany rozwoju regionu Puszczy

W regionalnych mediach znajdujemy dzisiaj informacje o tym, że Włodzimierz Cimoszewicz (senator niezależny) i Robert Tyszkiewicz (poseł PO) przedstawili dzisiaj swoją ofertę zrównoważonego rozwoju regionu Puszczy Białowieskiej. Mamy więc coś w rodzaju „Platformy współpracy na rzecz zrównoważonego rozwoju rejonu Puszczy Białowieskiej” bis.

Wcześniejsza Platforma wzięła się z projektu powiększenia parku narodowego i miała kłopoty na starcie, bo organizacje pozarządowe nie wzięły udziału w spotkaniu rady programowej, której skład im nie odpowiadał, a poza tym gminy odrzuciły zgodę na powiększenie parku. Obywatele wzięli sprawy w swoje ręce i zebrali ćwierć miliona podpisów pod projektem zmiany ustawy i zastąpienia weta gmin konsultacjami. Nowa propozycja dwóch polityków nie ma już związku z powiększaniem parku. Ma być finansowana z unijnego programu Rozwoju Polski Wschodniej w latach 2014 – 2020 (chodzi o kilkadziesiąt milionów euro). Poseł R. Tyszkiewicz powiedział dzisiaj, że nie może być ochrony puszczy bez uwzględnienia potrzeb i udziału okolicznych mieszkańców (z czym chyba każdy się zgodzi). Jak informuje Gazeta Wyborcza senator W. Cimoszewicz mówił na konferencji, że trzeba szukać rozwiązań, które podniosą standardy ochrony puszczy, a także wspomniał o potrzebie konsultacji z samorządami i rozmów z organizacjami pozarządowymi.

Jaki ten - dość odległy - plan może mieć związek z ochroną przyrody Puszczy? Myślę, że jakiekolwiek plany rozwoju muszą najpierw odnieść się do przestrzennego planu regionu, w którym zapisane są ograniczenia (wynikające z ochrony wartości przyrodniczych i kulturowych), warunki, kierunki rozwoju nie zagrażającego tym wartościom i dostosowana do nich infrastruktura. Wówczas skorzystają wszyscy. Takiego planu niestety nie ma, bo nie ma zgody co do pomysłu na najsilniejszą determinantę regionu – Puszczę Białowieską, a poza tym nie ma u nas planowania przestrzennego (bez planu więcej można /spieprzyć/!). Większą popularność zdobywa się mówiąc o pieniądzach niż o planowaniu, bo każdy plan jakoś ogranicza. Wszelkie środki finansujące punktowe inwestycje, jeśli inwestycje te nie są wpisane w plan zagospodarowania przestrzennego całego regionu, są jak zasilenie komórek rakowych: umożliwiają miejscowy wzrost i rozwój, zabijając organizm. Tak, jak Puszcza Białowieska potrzebuje planu ochrony, podobnie jej region potrzebuje planu zagospodarowania. Proponowane przez polityków środki powinny zasilić przede wszystkim wykonanie takiego planu. JK