"Dywersja i sabotaż" w Puszczy

Sprawa, którą tu opisujemy jest w istocie marginalna i mogłaby być zlekceważona, jako zbiór pomyłek i nieporozumień, ale skoro już wypłynęła na forum publicznym, na blogu puszczańskim warto ją odnotować. Wicepremier Waldemar Pawlak, konsul Białorusi oraz lokalni przedsiębiorcy spotkali się dzisiaj w Hajnówce, by rozmawiać o możliwej współpracy gospodarczej. Przy tej okazji wicepremier otrzymał list podpisany przez grupę drzewiarzy protestujących przeciw obecnej i planowanej ochronie Puszczy Białowieskiej.
List ten adresowany jest także do dyrektora generalnego LP, kancelarii premiera i prezydenta RP, starostwa, nadleśnictw i wojewody. W liście czytamy m.in., że „zdecydowanie sprzeciwiamy się dalszemu poszerzaniu Białowieskiego Parku Narodowego”, że ekolodzy zmierzają do doprowadzenia „do pełnej degradacji biologicznej, czyli praktycznie do postaci próchnicy” puszczy. Drzewiarze z powiatu piszą też, że nie zgadzają się na zmniejszenie ilości pozyskiwanego drewna, że drewno z wiatrołomów drzew ponad stuletnich powinno być sprzedawane odbiorcom lokalnym a nie stawać się pożywką dla grzybów i owadów, że „należy złagodzić zakaz wyrębu dębów w wieku ponad stu lat”, że gdyby ograniczyć drewno na potrzeby lokalne do 30 tys m3, jak postulują ekolodzy, „na jednego z 60 tys mieszkańców Ziemi Hajnowskiej przypadałoby zaledwie pół metra drewna”, co byłoby mniej niż wynosi średnia krajowa. Drzewiarze piszą też, że „przerwanie dostaw w okresie lęgowym spowoduje zatrzymanie pracy zakładów drzewnych, pozostawienie bez pracy co najmniej 900 pracowników, pozostawienie bez dochodu niemal tyle samo rodzin”. „Czy dotychczasowy sposób eksploatacji lasów wpłynął znacząco na zmniejszenie populacji jakiegokolwiek gatunku ptaków? – śmiemy twierdzić, że nie. Takie >proekologiczne< inicjatywy jak ta, to naszym zdaniem działania dywersyjno-sabotażowe wymierzone w lokalną społeczność Ziemi Hajnowskiej i w polską gospodarkę. Komu to ma służyć? Komu na tym zależy? Skąd pochodzą pieniądze na taką działalność?” – pytają na koniec listu dramatycznie hajnowscy przedstawiciele przemysłu drzewnego.
Drzewiarze „nieco” zawyżyli ilość mieszkańców powiatu. Dane GUS podają na koniec 2009 roku, że w powiecie mieszka 46 tys., a więc o 14 tys. mniej niż piszą drzewiarze, więc i przeliczniki wyglądają także nieco inaczej. Niestety, pozostała treść listu w nie mniejszym stopniu mija się z prawdą. Autorzy listu zapomnieli też, że oprócz nadleśnictw puszczańskich w promieniu 60 km są jeszcze inne nadleśnictwa (Bielsk, Nurzec, Żednia), które też sprzedają drewno, więc nie pochodzi ono tylko z trzech nadleśnictw puszczańskich. Z naszych informacji wynika też, że drzewiarze nierzadko kupują drewno ze Wschodu, bo taniej. Autorzy pominęli jeszcze jeden fakt, że z ok. 130 tys. m3 rocznie drewna pozyskiwanego tylko z Puszczy Białowieskiej, jedynie niewielka ilość trafia na rynek lokalny! Największymi odbiorcami jednego tylko Nadleśnictwa Browsk w ostatnich latach są niemiecki Pfleiderer AG/ Grajewo S.A. (płyty meblowe i okleiny), ZPS Biaform S.A. z Białegostoku (sklejki), białostocka firma handlująca drewnem Lasbud Sp. z o.o. i Gryfskand Gryfino z Zachodniopomorskiego (w Hajnówce produkcja węgla aktywnego, więc chyba nie jest to rynek drzewiarzy). Na ok. 80 odbiorców z tego nadleśnictwa, grubo ponad połowa całej masy trafia do tych czterech odbiorców. Natomiast ok. 30 tys. m3 sprzedawane jest na rynek lokalny dla potrzeb energetycznych i bytowych. Przyrodniczych aspektów listu drzewiarzy nie podejmujemy się komentować – niech się wypowiedzą fachowcy, czyli przyrodnicy. Na szczęście są na ten temat dane naukowe. Nie potrafimy odpowiedzieć na pytania „Komu na tym zależy?” i „Skąd pochodzą pieniądze na taką działalność?”. Nam zależy, ludziom, którzy kochają przyrodę, kochają Puszczę, którzy czują się obywatelami Polski i Europy i chcą przestrzegać obowiązującego w niej prawa, i którzy mają poczucie wspólnego dobra i chcą je chronić. Jest to nasza wspólna sprawa i obowiązek, drzewiarzy również. Przywołane słowa „dywersja” i „sabotaż” pasują bardziej do działań, które łamią przepisy i przyczyniają się do deprecjacji wartości ogólnonarodowych niż do apeli o przestrzeganie prawa i objęcia najcenniejszego lasu Europy parkiem narodowym.